Blog ng Unang Grupo sa Filipino; Lipon ng mga Tula, Sanaysay at Maikling Kwento

Lipon ng mga Tula, Sanaysay at Maikling Kwento

Mga tula na Nilikha ni Patrick Ocan

Sa abot ng aking makakaya

Sa butas ng karayom ako’y dadaan

Hamon ng mundo ay aking lalampasan

Mithiin kong bitbit aking iingatan

Pag ito’y inabot ito’y kaligayahan

Ang landas ko ay di magiging madali

Lalo pa at ang buhay ko’y tagpi-tagpi

Sa mga rurok na aking minimithi

Hindi to matutumbasan ng salapi

Sa daan ko, ako’y lumaki’t yumabong

Mayroong sandigan, Diyos ang katulong

At sa mga problema na patong-patong

Patuloy akong lumakas at umusbong

Pag akin tong naabot ay anong saya

Ngiti ay abot langit na damang dama

Kahit na marupok, ako’y lalaban pa

Dahil sa abot ng aking makakaya

Lupang Pangako

Ilang daan taon na nang tayo’y makalaya

Gayundin ang taon nang namulat tayo sa pananampalataya

Ating mga ninuno’y pinaglaban ang tama

Ngunit tayo’y naliligaw na yata

Sa paglipas ng panahon, marami nang nabago

Hindi lang sa pananamit kundi sa bawat tao

Iba’t ibang uri ng pamumuhay ay sinanay nila tayo

Ating pagiging Pilipino, tuluyan na nga bang naglaho?

Bayang aking sinilanga’y lubog na sa kurapsyon

Pag ang isang bansa’y lumubog paano ito aahon?

Ito na nga lang ba ang natatanging solusyon

Bakit mo uumpisahan bukas kung pwede naman ngayon?

Sa atin nakabalot ang kulay kayumanggi

Simula nang maumpisahan atin itong ipinagbubunyi

Kalayaan lang ba ang tangi nating minimithi?

O marahil ang marami ay nabubulag lang sa salapi

Tagapagligtas

Nagsimulang pumasok ang kasalanan

Nang ang prutas ay kinain nina Eba’t Adan

Atin Niya tayong binalaan

Kaya’tkapalit nito’y kamatayan

Bagamat nagkasala ang mga tao

Pinatawad parin Niya tayo

“Anak mahal na mahal Ko kayo”

Iyon ang parati Niyang samo

Mga kapatid, ganito tayo kamahal ng Diyos

Pag-ibig Niya’y hindi matatapos

Pagmamahal Niya’y sati’y nakagapos

Kaya’t kaylan ma’y di to matatapos

Katunggali

Kurapsyon, kahirapan at edukasyon

Isa ito sa kalaban ng panahon

Matagal na isyu, isyu parin ngayon

                                               Mga salot nato’y kaylan maglalaon     

Problema sa droga’y di masusulusyunan

Abot kayang mga gamut ay walang mabilhan

Mga pamilyang wala man lang matirhan

Edukasyon sa tao’y di matugunan

Sa likas na yaman ay tayo’y panalo

Kaya’t dumarami ang gutom na tao

Problemang trapiko abot hanggang dulo

Ang jeepney at tsuper ang napeperwisyo

Sing dami ng gutom na tao ang langgam

Na iipunin nalang ang tiring ulam

Sa gobyerno atin silang ipaalam

Matigil ito, ang aming inaasam

Ang natatanging Ina

Maaring kulang kami sa aruga

Kaya’t ikaw ay tuluyan nang nasira

Saamin ikaw ay nagmamakaawa

Kaylan ba kami kikilos at gagawa

Madumi na ang mga simoy ng hangin

Tubing sa baybayin ay marumi na rin

Hindi kami manhid ba’t di naming pansin

Hanggang kaylan mo kami kayang tiisin

Pagputol ng puno’y aming kinagisnan

Nabuhay kaming may mga kalat sa lansangan

Paano nga ba kami matatauhan

Ina, patawad, ika’y nahihirapan

Pagbago sayo’y kathang isip na lang

Sapagkat ang mga tao ngayo’y mangmang

Mga tao ngayon ay nagging suwapang

Hindi magtatagal ikaw ay gagapang

Ang Sanaysay ni Patrick Ocan

Ang Lugmok na Bayan ni Juan

Karaniwang tinatamasa ng madla ang “isang kahig isang tuka” kung saan patuloy na kumakayod ang marami para lang may mapantustos sa sarili at sa pamilya. Kahirapan ay ang natatanging rason kung bakit ang mga tao ay gumagawa ng mga illegal sa panignin ng batas. Parami ng parami ang naghihirap sa baying ating sinilangan kaya’t gagawin ng nakararami ang lahat upang makaahon dito.

   Marami sa atin ang nagugutom at walang permanenteng tirahan at ang mga abo’t kayang gamut ay di kaya ng bulsa. Kaya’t ang iba’y nagagawang gumawa ng krimen upang buhayin lang ang pamilya. Sinisisi ang kahirapan madalas sa pamamalakad ng gobyerno ngunit bakit hindi muna natin isisi ito sa ating mga sarili? San ka man magpunta ay may pulubi at may nanlilimos, sa tingin mo ba’y gobyerno parin ang may kasalanan nito? Kung gusto natng tuluyang mapuksa at mawaksi ang kahirapan, umpisahan natin ito sa ating sarili. Hindi gobyerno o ibang tao ang may hawak ng iyong buhay kaya’t umpisahan mo sa sarili mong palad.

   Ang kahirapan ay mananatili pari’ng malaking harang sa patuloy na pagunlad ng bansa ngunit kahit kaylan ay hindi ito magiging hadlang upang makamit ang mga mithiin. Oo, mahirap na ang Perlas ng Silanganan pero wag na antin itong ilubog pa, bagkus, habang umiikot ang mundo at patuloy ang pagdaloy ng agos ng tubig sa ilog ay may pag-asa pa at may liwanag parin na satin ay naghihintay.

Ang Maikling kwento ni Patrick Ocan

Sa mata ng pagibig

Ako si Rosalinda at may matalik akong kaibigang si Eric. Mula pagkabata ay kami na ang magkasangga sa lahat ng aspeto ng pamumuhay. Lubos na magkasundo an gaming mga magulang kaya’t ganun na lamang kami magkasundo. Habang patuloy ang pagikot ng mundo at pagsikat ng araw ay napansin ko na unti unting lumalabo ang aking mga mata. Nilihim ko it okay Eric dahil ayaw ko siyang masaktan at matakot. Pinaalam ko ito saaking mga magulang at agad nila akong pinakunsulta sa doctor. “Malabo na po ang kanyang paningin, di kalaunan ay maaari siyang mabulag kung lalala at di maaagapan.” Sabi ng doctor. “ wala na po bang remedy ditto? Ayaw po naming mabulag ang kaisa isang anak namin!” Pasigaw na tanong ng ina ni Rosalinda habang maluha luha na ang kanyang mga mata. Niresetahan ako ng gamut ng doctor at pinauwi na kami. Pagkadating ko sa bahay ay agad akong tumungo sa aking kwarto at nagdasal “Panginoon, sa dinami-rami ng taong puwedeng mabulag ay ako pa? nakakalungkot”

Kinabukasan, sa silid-aralan, tumungo sa tabi  ni Rosalinda si Eric at bigla siyang kinausap. “Rosalinda, kumusta ka? Bakit narito ka sa pinakaharap na upuan?” “Ah eh, di ko kasi mabasa ang nasa pisara eh.” Tugon ni Rosalinda. “Ay ganun ba? Sige.” Sagot ni Eric sakanya. Nagging malapit sila sa isa’t isa. Araw-araw ay sinusundo ako ni Eric sa bahay, sabay silang papasok at uuwi. Sa pagiging malapit nila sa isa’t isa ay di maiwasan ni Rosalinda na mahulog ng paunti unti kay Eric. Sa kabila ng kalabuan ng mata niya ay kitang kita parin niya ang pagiging mabuti ni Eric hindi lang sakanya kundi sa marami pang tao. Habang naglalakad papauwi ang dalawa ay di maiwasang magtanong ni Rosalinda kay Eric “Bakit ang bait mo sakin?” Agad sumagot si Eric ng “Wala lang, masama ba?” “Hindi ah! Nagtatanong lang” sagot ni Rosalinda. Di na pinilit pa ni Rosalinda na magtanong kaya’t nang makarating sa bahay ay agad na itong nagpaalam kay Eric at pumasok sa bahay. Ganun na lang ang palaging nangyayari sakanilang dalawa araw-araw.

Isang gabi ay binisita ni Eric si Rosalinda habang may dala-dalang pagkain. Nanay ni Rosalinda ang sumalubong sakanya at agad itong pinapasok. Masayang nagusap ang dalawa hanggang sa umabot na si Rosalinda sa pahayag na “Eric, mahal kita. Sana ramdam mo.” Tumango lang si Eric at di umimik, bagkus, ngumiti lang ito at niyakap si Rosalinda. Habang nakayap ay agad tumawag ang magulang ni Eric dahil pinapauwi na siay sa kanilang tahanan. “Paalam na Rosalinda, malalaman mo rin ang sagot ko sa sinabe mo sa mga sumunod na araw.” Masayang sinabi ni Eric habang papalabas na sa silid ni Rosalinda.

Kinabukasan, pagmulat ni Rosalinda ay wala na siyang Makita. Dumating na ang araw na kanyang kinatatakutan, ang tuluyang pagkabulag ng mga mata niya. Laking gulat naman ni Eric ang pangyayaring ito. Agad niya itong pinuntahan sakanilang tahanan. Pumasok siya sa silid ni Rosalinda at agad niya itong nilapitan “Rosalinda, Eric to. Ayos ka lang ba? Anong masakit sayo?” pangangambang tanong ni Eric. “Eric, alam kong nalulungkot ka sa pangyayaring ito, ako rin. Pero kaylangan ko itong harapin. Gagabayan naman ako ng Diyos at alam kong bibigyan Niya muli ako ng paningin.” Sagot ni Rosalinda. Tumuloy ang usapan nilang dalawa. Hindi nagtagal, napansin ni Rosalinda na parang humihikbi at lumuluha si Eric. “Eric, may problema ba?” tanong ni Rosalinda. “Rosalinda, matanong ko lang. paano kung isang araw nalaman mo na may sakit ako, may taning na ang buhay ko at bilang na ang mga natitirang araw ko, ano gagawin mo?” tanong ni Eric. “Eric, di magandang tanong iyan. May sakit ka? Yung toto?” pagalit na tanong ni Rosalinda. “Hala hindi! Nagkakamali ka, nagtatanong lang ako. Wag mong seryosohin.” Ani ni Eric. “ May isusulat ako, basahin mo nalang pag mayroon ka ng tyansang makakita muli” dagdag pa nito. “Sige, sana nga, sana makakita na muli ako.” Sagot ni Rosalinda. Nagsulat ng nagsulat si Eric hanggang sa nagpaalam na siya kay Rosalinda dahil uuwi na raw siya.

Isang gabi, sumakit ang mga mata ni Rosalinda, sumakit ito ng sumakit kaya’t sinugod ng mga magulang si Rosalinda sa ospital. Habang nakahiga at natutulog si Rosalinda ay tumawag ang mga magulang ni Eric at sinabing “Hello, Rosalinda, ikaw ba ito?” tanong ng nanay ni Eric. “ magulang ito ni Rosalinda, bakit po?” sagot ng magulang ni Rosalinda. “ sinugod naming si Eric sa ospital, malala na ang kanyang sakit na Cancer. Hindi na siya makakatagal pa.” sagot ng magulang ni Eric. Laking gulat ito ng mga magulang ni Rosalinda dahil ni isa ay wala itong binabanggit na mayroon siyang Cancer, maging kay Rosalinda. Hindi kalaunan, ay nasa iisang ospital lang pala silang dalawa kaya’t pinuntahan agad ng magulang ni Eric si Rosalinda. “pasenysa na, masakit man itong sabihin pero wala na si Eric, oo, wala na siya. Pinaubos nalang ang natitirang gamut na mayroon siya ngunit hindi na talaga kaya.” Malungkot at mangiyak ngiyak na sabi ng magulang ni Eric. Gulat na gulat ang magulang ni Rosalinda sa balitang ito.

“Bago mataningan ng buhay si Eric ay may hiling siya sa amin.” Ani ng magulang ni Eric. “ano poi yon?” tugon ng nanay ni Rosalinda. Hindi nagtagal ay ginawa na nila ang hiling ni Eric. Kaya’t pagmulat ni Rosalinda ay nakakakita na siya. “mama, papa, nakakakita na ako!” masayang pagkabigkas ni Rosalinda. Kinausap ng magulang ni Eric at ng Magulang ni Rosalinda si Rosalinda. “Bagamat masaya ka’t nakakakita ka ng muli, gayundin kami. Pero gusto ko lang malaman mo na ang mga matang gamit  mo  ay ang mata ni Eric, mata ng anak namin. Rosalinda, matagal ng may sakit na cancer si Eric, at iyon ang dahilan ng pagkamatay niya, kanina lang habang natutulog ka” sabi ng magulang ni Eric. “bago siya mamatay ay may binigay si Eric saaming liham para sayo. Basahin mo.” Dagdag ng magulang ni Eric.

Binasa ito ni Rosalinda at ito ang nilalaman.

“Rosalinda, tinupad na ng Diyos ang hiling mong makakita muli. Patawarin mo ako kasi nagsinunaling akong wala akong sakit. Di ko kayang masaktan ka kaya’t nilihim ko muna ito. Naaalala mo ba yung tanong mo kung mayroon akong ibibigay sayo? Ito nay un. Ang mga mata ko. Nawa’y gamitin mo ito sa mabuting pamamaraan, sa pamamaraan na kawili wili sa paningin ng Diyos. Wala man akong mga mata, Masaya ako dahil nasa piling na ako ng Panginoon. Yung sagot sa tanong mo kung mahal ba kita? Oo Rosalinda, mahal din kita. Pasensya na at natagalan pa ang pagamin ko. Muli, salamat sa lahat, salamat sa ala-ala. Paalam Rosalinda.

Naging Masaya si Rosalinda at kinalimutan na ang sakit na nangyari, ngunit di niya malilimutan ang pagmamahal ni Eric. Namuhay si Rosalinda ng matapat, mapagmahal at may takot sa Diyos.

Mga tula na Nilikha ni Alexie Lampano

Dagok

Para sa taong maghihintay hanggang dulo

Umaasang kahit anong pagsubok ika’y hindi susuko

Sana sa ating dalawa’y walang magbabago

Pag ibig mo sana’y hindi maglaho

Mahal,pagpasensyahan mo kung minsan sakit ako sa ulo

Natatakot lang ako baka magkaroon tayo ng dulo

Panghahawakan ko ang ating pangako

Saba’y nating haharapin lahat ng darating na gulo

Ngayon,kaylangan munang dumistansya

Alam kong sa huli mapapalitang din ito ng saya

Naniniwala ako na tayo na talaga

Pang habang buhay na ika’y makasama

Bawa’t sandali’y yakap mo ang naaalala

Tila ba ayoko ng pakawalan pa

Walang katumbas ang masasayang araw na kapiling ka

Biglang naalala ang kinabukasan...Sana’y maulit pa

Walong buwan na ang lumipas

Noong salitang “ikaw” ay iyong nabigkas

Isang hindi inaasahang pag amin

Mula sa aking katabing gusto ko rin

Dumating sa puntong uminit ang ulo

Natakot na malaman ang pinakatatagong sikreto

Oo matagal na kitang gusto

Nagsimula sa panahong magkatabi pa tayo

Kung maibabalik ko lang aking lulubos lubusin

Na makatabi uli ang taong noo’y aking mithiin

Dumating ang oras na tila ba’y nawalan ng pag asa

Tinanong ang sarili “paano ba yan,kaya pa ba?”

Hindi inaakalang ang taong ito’y lubos kong mamahalin

Ang taong dati ay akin lamang mithiin

Ngayon ay hindi ko kayang tiisin

At panghabang buhay kong lubos na iibigin

Bago matapos ang tulang ito

Nais ko lang sabihin na ikaw lang ang mamahalin ko

Hindi ka papakawalan,Pangako

Lagi kang mananatili,Ikaw lang at wala ng iba,Mahal ko.

Polusyon

Balik tanawan ang dating kalikasan

Paligid ay kulay asul at luntian

Ang mga ibon ay nagsisiawitan

Sa mga malalagong puno’t halaman

Masakit tanggapin ang katotohanan

Tayo ang sumisira sa kalikasan

Ang tao rin ito’y lubos na dahilan

Sa nasirang buti ng kalikasan

Ang hanging sariwa,balisa na ngayon

Nasira ng usok na naglilimayon

Ang dagat at lawa na nilalanguyan

Tila hindi na lilinaw magpakailanman

Nangarap ng malinis na kalikasan

Noon pa man ay aking inaasahan

Mga polusyon ay ating solusyonan

Patungo sa malinis na daanan

Watawat

Napapanahon na ang digmaan

Bawat oras at minuto may labanan

Maraming tao na ang namatay

Kahit anong ipalit na pera’y walang papantay

Magandang pamamahala ng presidente ang pag asa

Umaasang liliwanag din ang pula

Maabot din ang mithiin

Kapayapaan sabay nating abutin

Luzon,Visayas at Mindanao

Isinasagisag ng bituing dilaw

Kapayapaan laban sa digmaan

Mga kababayan,tayo’y magmahalan

Doktora

Simula ng tumungtong sa paaralan

Unti-unting nilasap ang kamusmusan

Dahil nararamdaman ko na ang hudyat

Ako’y nangangarap na’t,atat na atat

Nang tumongtong na ako sa sekondarya

Ninais ko ng maging isang doktora

Iaalis lahat ng takot

Nang ako nama’y hindi makalimot

Sa bawat hakbang ng aking tatahakin

Lahat ng bagay ay aking aaralin

Nangangarap ng husto para sa lahat

Ayoko na makitang lahat ay salat

Gusto ko ng maglakad ng may pangalan

Buong buhay ko’y dito ilalaan

Ginugusto ang marangal na pangarap

Para sa buhay na aking linalasap

Kahirapan

Talagang tanyag ang kahirapan

Sa ‘di maunlad na mga bayan

Para ‘tong sakit na kumakalat

Na kasimbilis ang isang kidlat

Edukasyon ang isa sa mga dahilan

Kung bakit tayo’y nahihirapan

Sino ba ang dapat nating sisihin

Sa lahat nitong pasanin

Tayo ay dapat ding magsumikap

Ipang magkaroon ng hinaharap

Dapat gumising sa kamusmusan

Para sa ating kinabukasan

Tayo man ngayon ay nahihirapan

‘Di natin dapat ‘to pabayaan

Ang dapat nating pinupuntirya

Sa kahirapa’y maging malaya

Ang Sanaysay na Likha ni Alexie Lampano

Kain Yaman

Ang pilipinas ay dumaranas ng talamak at malawakang korapsyon sa pamahalaan nito.Kabilang sa mga paraan ng korapsyon na isinasagawa sa pilipinas ang graft,panunuhol,paglustay ng salapi,mga kasunduan sa likurang pintuan,nepotismo,padrino,pamimili ng boto,ghost project at ghost employee.

 Batid naman natin na lahat ng parte o bahagi ng pilipinas ay dumaranas ng talamak at malawakang korapsyon sa ating pamahalaan at ito ay kaugat na sa sistema ng publiko dito sa bansa.Ang korapsyon ay patuloy pa ring laganap sa kadahilanang ang mga ahensiya ay hindi nabibigyan ng lubos na kapangyarihan upang labanab ang korapsyon.Ito ay nagiging kadahilanan sa kahirapan sapagkat imbis na sa publiko o taong bayan mapunta ang mga pondo napupunta lamang ito sa bulsa ng ilang mambabatas.Pagiging makasarili ng iba,illegal na pagkuha ng salapi mula sa pondo ng bayan,hindi maranggal,mapanlinlang at pang aabuso sa ipinagkatiwalang kapangyarihan kaya patuloy pa rin ang paghihirap ng mamamayanan at ng bansa.Ganun pa man ang korapsyon ay patuloy pa ring laganap sa bansa.Madami ang nagsasabi at nangangako na susupuin nila ang korapsyon kapag sila ay nahalal sa pwesto ngunit sila rin pala ay ang kadahilanan nito.

Maraming politiko ang umaabuso sa mga ordinaryong tao.Ang pagsugpo sa korapsyon ay hindi lamang nakasalalay sa iisang tao.Tayong lahat ay may kakayahang masugpo ito.Kung lahat tayo ay matutulungan,magbabago sa indibidwal na lebel at kung tayo ay magiging bantay laban sa korapsyon.

Ang Maikling kwento ni Alexie Lampano

Balik Tanaw

Walong buwan na ang lumipas,nang salitang “ikaw” ang iyong nabigkas.Maari bang ibalik ang kapanahunang iyon?Pagsulat ng isang maikling kwentong ito’y hindi madali sapagkat sa titulo pa lamang ay mamalan na ang nais kong ipahiwatig. Isang simpleng babae ang wala sa kanyang isip o ni kahit minsan ay hindi nag isip na umibig.Sabi niya sa kanyang sarili ay hindi niya ilalaan ang kanyang oras sa kahit na sinong lalaki dahil naniniwala ito na hindi nita ngayon mahahanap ang tamang lalaki para sa kanya dahil siya ay masyado pang bata lalo na sa ganitong bagay.Pinangakuan niya ang kanyang sarili na hahayaan ang mga lalaking nakapaligid sa kanya at mas pipiliin lamang niya na ilaan lahat ng kanyang oras  sa pagaaral.Si ligaya ay labing limang taong gulang .Siya ay nasa ika-4 na taong na sa sekondarya.Matalino,mabait,at simple lamang ang babaeng ito kaya naman hindi kataka taka na maraming lalaki ang nabibighani sa kanya.Bukod dito si ligaya rin ay madaling pakisamahan at palabiro dahil dito maraming mga tao ang gustong kumaibigan sa kanya.Isang araw, si ligaya ay may nakilalang lalaki sa kanilang silid.Marami ring babae ang humahanga dito dahil sa kanyang angking talino,kagandahan ng tinig,pagkamalikhain at maraming talento.Nang makilala ito ni Ligaya tila ba’y mawawala at masisira na ang kanyang ipinangako sa sarili ngunit agad nagpadala si ligaya dito kanyang inisip na maaring mayabang at hindi maganda ang ugali nito.Hindi hiyaan ng dalaga na tuluyan siyang mahulog hanggat maari kaya itong pinigilan.Isang araw,sila ay pinagtabi dito nalaman ni ligaya ang pangalang ng lalaking ito.Si melchor ay nagpakilala kay ligaya nung una’y nagsusungit ang dalaga ngunit ng malaman ang pangalan ng binata ay biglang napangiti at tumawa si ligaya sa pangalan ni melchor dahil para sa kanya ay kakaiba at wirdo ang pangalan nito. Habang tumatagal,lalo nilang nakilala ang isa’t isa nung una’y inakala ni ligaya si melchor ay mayabang at hindi kagandahan ang ugali.Nagkamali ang dalaga sa kanyang inakala habang tumatagal tila ba unti-unti na ng nahuhulog dito si ligaya.Nagkakakwentuhan tuwing walang klase at tuwing walang ginagawa.Doon na lalong nakilala ni ligaya su melchor.Akala ng dalaga noon ay pare-paraeho lamang ang mga lalaki ngunit kakaiba pala ang binatang si melchor.Dumating ang arae na si melchor ay may gustong malamang pa sa dalaga.Kaya nama’y binuklat nito ang kwaderno ni ligaya doon nalaman ni melchor na ang dalagang si ligaya ay may lihim na pagtungin na sa kanya.Nahuli ni ligaya na binuksan ni melchor ang kanyang kwaderno na kung saan doon nita isinulat ang mensahe at katangian ng binata.Nagalit ang dalaga nangangambang maaaring layuan siya ng binata “Bakit mo pinapakialaman yan?Hindi iyo,dapat hindi mo ginagalaw!” Nagulat ang binata sa naging realsyon ng dalaga sapagkat ngayon lamang niya nakita na ganito ito kaya nama’y sinabi nito na “Gusto ko lang malaman,Alam mo naman nasa isip ko hindi ba?” Nagtanong ang dalaga,”Gustong malaman ang alin?Ano bang meron sa isip mo?” Malakas na loob na sinabi ng binatang si melchor “Ikaw!”,Tila bay natulala ang dalaga at tinanong”nakikipagbiruan ba?”  At sinabi ng binata “seryoso na ko”.Hindi inakala ito ng dalaga tila ba napako ang kanyang ipinangako sa kanyang sarili.Natulala at hindi makapaniwalang ang lalaking kanyang minsan ay kanyang ninais ay mamahalin niya ng lubusan.Si melchor ay ang unang lalaking nagustuhan ay matagal na rin palang may pagtingin sa kanya.Masaya sa pakiramdam dahil ang taong pinagdarasal mo lamang noon ay nakuha mo na ngayon.

Ako si ligaya at nagbibigay ng mensaheng hindi lahat ng pangako mo sa iyong sarili ay kaya mong panindigan ngunit hindi ibig sabihin nito ay iyong pagsisisihan.Tama ang kanilang mga sinabi na ang pagibig nga raw ay darating sa hindi mo inaasahan,walang oras o persa darating na lamang ito sa hindi mo inaasahang pagkakataon.

Mga tula na Nilikha ni Margaret Caoile

Madungis na kalikasan

Nakita ng buwan itong pagkasira,

Mundo't kalisakasan ngayo’y giba-giba,

Ang puno putol na, nagbuwal at lanta,

Ang tubig marumi, lutang ang basura.

Nalungkot ang buwan sa nasasaksihan,

Lumuhang tahimik sa sulok ng damdam,

At nakipagluhaan sa poong Maylalang,

Pagkat ang tao rin ang may kasalanan.

Ang hanging sariwa, bilasa na ngayon,

Nasira ng usok na naglilimayon,

Malaking pabrika ng goma at gulong,

Sanhi na ginawa ng pagkakataon!

Ang dagat at lawa na nilalanguyan

Ng isda at pusit ay wala nang laman,

Namatay sa lason saka naglutangan,

Basurang maburak ang siyang dahilan

Kawawang paligid

Nakipagtagisan ang araw sa ulan,

Hindi patatalo sa luksong labanan,

Ang buwan at tala’y nanonood lamang

Sa dugong nanatak sa lupa ng bayan.

“Ang iyong panahon, lumipas na Araw!”,

Ang sabi ni Ulan at saka inagaw

Ang koronang tangan ng Haring papanaw

Tila basang sisiw – malat kung sumigaw.

May araw ka rin, O Ulang tikatik,

Ang sabi ni Araw na ngiwi ang bibig,

Pinilit ginamot ang unday ng pait,

Upang makabawi sa lugmok na sakit.

At habang patuloy ang pakikilaban,

Nitong Haring Araw sa buhos ni Ulan,

Naghihingalo na’ng mga mamamayan,

Sa mundong ang kulay - bahang kapatagan

Bayan ko

Pumipintig lagi sa aking unawa,

Ang habilin ninyo sa aking gunita,

Hindi mahalaga itong gantimpala,

Higit na mainam - itong ating kapwa.

“Ikilos ang lingap, igawa ang kamay,

Sa unos at bagyo’y sumagip ng buhay

H’wag alalahanin ang premyo at alay,

Na matatamasa sa iyong pagdamay.

Yakapin ang kapwa sa pamamagitan,

Ng bukas na palad ng pagtutulungan,

Itong mga taong nangangailangan,

Sagipin sa luha, kusang saklolohan.

Laging isaisip na makabubuti,

Ang magsilbing lugod sa nakararami,

Magbigay ng sinag kahit pa nga munti,

Mas mainam kaysa sa yamang malaki

Ang aking pangarap

Mayroon akong gustong puntahan

Sa wari ko’y dapat kong kalagyan

Isang lugar makikita kung saan

Munting pangarap simula pa man

Isang pagkakaton marahil sa iba

Sadyang simple at walang halaga

Ngunit may mga taong tumitingila

Bagong bayani ang bansag nila

Isang marangal at puno ng puso

May layuning tunay at totoo

Upang makatulong makabuo

Di lang ng pangarap ko pati sa iyo

Linagin ang isipan ng musmos

Paunlarin kaalaman lubos

Itatak ang mga mabuting utos

Upang ang katauhan mapuspos

Pakiramdam

Lahat ng kanyang pinapakita na ngiti at saya

Ay kabaliktaran ng tunay na nararamdaman niya

Mga maliliit na bagay na hindi niya dapat pinapansin

Ay bumabagabag sa isip kaya’t hindi niya kaya alisin

Hindi kaya magkwento sa magulang pati na din kaibigan

Pagkat pakiramdam niya na siya’y huhusgahan at pagtatawanan

Kung sa mga kaibigan niya’y ito ay isa lamang malaking kalokohan

Para sakanya naman ay para kang inuulila’t pinaparusahan

Akala ng kanyang magulang siya’y nagiinarte lamang

Na ang kanilang gabay sakanya ay parang nagkulang

Hanggang kailan kaya niya mararamdaman ang sakit

Na ni minsan hindi manlang inintindi’t binigyan pagmamamlasakit

Ngunit kahit ito’y palagi niyang nararanasan

Nagpapasalamat pa din siya sa Diyos sa kaitaasan

Pagkat kahit siya’y umiiyak na lamang sakanilang bahay

nananatiling may pananampalataya parin ang kanyang buhay

Ang Sanaysay ni Margaret Caoile

Bullying 

Ano nga ba ang bullying? Ito’ay isang act ng pang-aasar o panglalait na akala natin nakakatuwa pero ang totoo ay nakakasakit na tayo ng damdamin ng kapwa. Ang mga estudyante ngayon ay ginagawa na lamang itong biro o laro na akala may maitutunguhan. Kahit anong galit o scold ng mga guro’t magulang eh patuloy pa din nila ito ginagawa.

Walang nagagawa minsan ang mga gurop, kaya’t minsan umaabot sa pagpapakamatay ng biktima ng bullying. Guro mismo dapat ang maging modelo sa mga estudyante na kung ano ang dapat gawin at hindi. Na ang panglalait ay madaming patutunguhan, kaya’t maawa kayo sa mga magulang ng tao na pinagtritripan. Maaring maapektuhan ang pag-aaral nito kaya’t huwag natin husgahan.

Ang Maikling kwento ni Margaret Caoile

Magka-ibigan

Balik nanaman sa eskwelahan, sana naman hindi nakakapagod ang taon na ito." Sabi ko sa aking kaibigan na si Andy. " kinakabahan na ako magpakilala. " Sabi naman ni Ella. "Okay class, hindi nyo na kailangan tumayo sa harapan. Basta sabihin ninyo lamang ang inyong pangalan at palayaw ninyo." sabi ni sir lito. Inisa-isa niya kami, naghanap ako ng pwede maging inspirasyon ngayong taon na ito dahil nakasanayan ko na ito, ngunit kamalas-malasan ay wala naman akong mahanap. "Hi ako nga pala si Nathan Peña, pwede ninyo kong tawagin na Nathan nalang." sabi ng unang nagpakilala. Ako’y nagulat sakanya’t nabighani kaya’t isip isip ko ay siya na nga ata. "Okay, mag aayos na tayo ng magiging puwesto niyo para sa unang markahan kaya tumayo kayong lahat at pumunta sa likod." Utos ni Sir Lito. Iyon ay pinagdasal ko na sana’y makatabi ko si nathan at sa kasamaang palad, hindi ko siya nakatabi. Pero siya’y nasa harapan ko naman kaya’t ayos na iyon. Makalipas ang ilang linggo at nagsimula na rin ang klase. " Maghanap kayo ng apat na miyembro para sainyong magiging grupo. " Utos ulit ni sir.  Nakahanap na ako ng tatlo ngunit ang problema ay kulang pa ng isa. Hinayaan na lamang namin at hindi sinabi sa aming guro. "Sino sa inyo ang nawawalan pa ng isang partner?" Tanong ng guro. Hindi na ako nag taas ng kamay dahil nahihiya ako. "Bakit di ka magsabi na kulang ka isa?" Sabi naman ng katabi ko saakin. Nagulat ako dahil malalim pa boses nito. Bago rin siya, ngunit sa aking katahimikan tinignan ko lang ang papel niya at parehas kami na kulang din sa grupo. Kaya’t wala kaming nagawa kundi maging magpartner. Lumipas ang mga buwan naging matalik ko na kaibigan itong baguhan na nagngangalang, mark. Isang araw, nalaman niya na may lihim akong gusto kay nathan at hindi ito alam ni nathan. Sa hindi inaasahang situasyon, ito’y pinag-awayan namin. “ wala kang karapatan na pagsabihan ako ng ganito pagka’t hindi mo ako nobya! “ napatahimik na lamang si mark at sinabi saakin, “ oo hindi nga kita nobya ngunit gusto ko. Gusto kita, alyanna, alam mo ba yon? Mahal kita. Sana naiintindihan mo” sigaw niya saakin sabay takbo. Hindi ko alam ang nangyari at napatahimik na lamang ako’t hinabol siya bagkos lahat ay nakatingin saamin.

Mga tula na Nilikha ni Alliana Pascua

SAGUPAAN

Kahirapan ang mga nararanasan

At paghihirap ang mga nararanasan

Iisang halimbawa pa lamang iyan

Halina’t isa-isahin natin iyan

O isa pang halimbawa ang marawi

Hindi ba’t maraming buhay ang nasawi?

O ano pa ba ang dapat nating gawin?

Matapos lang ang mundo nilang madilim

“Kabataan ang pag-asa ng bayan” daw

Ngunit bakit kaguluhan ang sumasaklaw?

Sino-sino ba ang dapat na sisihin?

O mayroon nga bang dapat na sisihin?

Paghihirap nila’y di ko naranasan

Ngunit ako ay takot na maranasan

Ang terrorismo ay dapat ng tigilan

Upang lahat tayo ay maginhawaan

BERDENG YAMAN

O ang ating kalikasan na kay ganda

Kay sarap tignan,hindi nakakasawa

Langhap ng hangin sa bundok ng pananim

Ito’y alagaan dahil iyo’y atin

Kalikasan na punong-puno ng berde

Isang halimbawa ang puno na berde

Ito ay simbolismo ng pagka-lago

Kaya ito’y panatilihin na bago

Ang mga tao ang dapat na magsilbi din

Sa kalikasan na binigay sa atin

Dahil ang kalikasan ay mahalaga

Tayong mga bata ang mag-alaga

Mga puno na tila nagsasayawan na

Na akala mo’y mga naghaharutan

Nagsasayawan dahil sa mga hangin

Ang hangin na dapat panatilihin

AKING KINALAKIHAN

Ang Pilipinas kong mahal

At ang bayan kong patuloy na minamahal

Mamahalin hanggang sa dulo ng buhay

Umabot man sa kasulok-sulukan ng hukay

Sa Pilipinas ako’y isinilang

Ito’y dapat nating alagaan

Pilipinas na aking pinapangarap

Na ngayo’y lubhang naghihrap

O bansang aking minamahal

Bakit ka nagkakaganyan?

Dapat ika’y hindi nasisira

Sapagkat ika’y aking inaruga

Ang Pilipinas na dapat inalagaan

Dahil ito lamang ang nararapat

Hindi ka dapat mapasama

Dahil sa kagagawan ng mga pabaya

AKING PAGPUPUNYAGI

Pagdodoktor ang aking pinapangarap

Kakamitin kahit alam na mahirap

Pangarap na kaya kong abutin

Anumang hirap ang aking raranasin

Edukasyon ang aking isang dahilan

Upang dumami ang aking kaalaman

Isang kurso ang dapat na pagsikapan

Para sa pangarap na gustong makamtan

Pag-aaral ay hindi papabayaan

Para sa sarili at sa aking bayan

Aking babaguhin ang hirap sa sarap

Nang maranasan na nasa alapaap

Ako ay handang-handa na mahirapan

Basta’t hindi ko to mapabayaan

Handang maghirap para sa aking hangad

Basta’t lahat ng pangarap ay matupad

TUNAY KANG KAIBIGAN

Ikaw ang kaibigan kong parang bulaklak

Hindi dahil sa panlabas mong kaanyuan

At hindi dahil sa mga sinasabi mong mabulaklak

Ito ay dahil isa kang insrumento ng tunay na pagmamahal

Ang samahan natin ay puno ng saya

Minsanang nagkalabuan dahil sa maliit na bagay

Ngunit madaliang nagkaayos dahil tayo’y magkaibigan

Napatunayang hindi matitinag kahit magka-problema pa

Ikaw ang kaibigang puwedeng masandalan

Anumang oras ay palaging nandiyan

Handang magpayo at umunawa

Kahit ano pang dumating na problema

Nagpatunay sa akin na hindi ako nag-iisa

Anuang masama ang dumaloy sa isipan

Ako’y nagpapasalamat sa Diyos dahil sa kabaitan

Dahil binigyan ako ng tunay na kaibigan

Ang Sanaysay na likha ni Alliana Pascua

USOK

　　　　Ano nga ba ang iba’t-ibang klase ng mga Drugs? At makakabuti ba ito sa atin?  Ilan na ng aba ang mga sumuko na mga Druglord? Ilan na nga din ba ang mga namatay nang dahil dito?

　　　　

　　　　Ang droga ay ang ipinagbabawal na gamot. Ito ay maaaring makaapekto sa ating pag-iisip, at katawan. Maging ang ating kapaligiran ay maapektuhan dahil sa droga. Nang Manalo si Duterte sa pagka-Presidente, tinatayang may 141 na suspek na kada araw ang inaaresto ng mga pulisya. At ayon sa PNP, mahigit 5,845 muna mayo hanggang hulyo 3. Mahigit kalahati na ito ng 10,868 indibidwal na ang inaresto ng PNP sa loob ng pitong buwan. 60,393 ka-tao na ang sumuko sa awtoridad simula noong hulyo 1. Ayon din sa PNP, simula noong mayo 10 hanggang hulyo 3, 103 suspek na ang napatay sa mga operasyon ng pulisya.

　　　　

　　　　Sa aking palagay, ang paggamit nila ng droga ay para sa kanilang pansarli. Ngunit, hindi pa rin ito makakabuti para sa atin o sa ating kalusugan at sa kapaligiran. Ang paggamit mo rin ng droga ay maaari mo ring ikamatay hindi lang dahil sa ipapapatay ng ating president bagkus, dahil na rin sa epekto ng droga sa ating katawan.

Ang Maikling Kwento na likha ni Alliana Pascua

ANG LABINDALAWA

            Sa lugar na densiara, may binubuo na limang grupo. Sa loob ng isang baril, may mga balang pumapatay ng tao. Labintatlo at labindalawang tao, anong magiging kapalaran ninyo? Halina’t pasukin natin ang lugar na Densiara. Ang Densiara, ito ay isang sikretong lugar na tanging ang limang grupo lang ang makakapasok. Limang grupong pumasok sa Densiara dahil gusto nilang prumutekta, gusto ng pera, makipaglaban, o maaring gusto nilang mamatay. Ang pinaka-mataas sa ranggo ay ang grupong Kingstern, isang lalaking namumuno  at apat na lalaking mga ka-miyembro. Pangalawa sa ranggo ang Gunner, isang babaeng namumuno at apat na babaeng mga ka-miyembro. Sila lang ang natatanging grupo na puro babae. Pangatlo sa ranggo ang Blackbullets, isang lalaking namumuno, dalawang lalaki, at dalawang babae na mga ka-miyembro. Pang-apat sa ranggo ang Piersage, isang lalaking namumuno at apat na lalaking mga ka-miyembro.  Ang panghuli sa ranggo ay grupong Phoenix, isang lalaking namumuno, tatlo na lalaki, at isang babae na ka-miyembro. “Magkakasama tayo sa laban na ito, kung nais ninyong sumuko maaari niyo ito gawin.” Pagsasabi ni Jax sa kanyang mga ka-grupo na Kingstern. “hindi boss! Walang sukuan ditto!!” sagot ni Aider. SI Aider ang pinaka-masiyahing miyembro sa Kingsterm. Ang Kingstern ay sumasabak sa laban dahil may humamon sa kanila. Pagkalipas ng mga ilang oras, natapos ang laban ng walang nasugatan ni-isa sa kanila. Hindi na ito bago dahil sila naman ang may pinaka-mataas na ranggo sa limang grupo. Sa kabilang banda, ang natitirang apat na grupo ay nasa kanilang campo o base kung saan nandoon ang kanilang headquarters, at ang camp field na kanilang tinatawag na training grounds. Ang limang grupo sa loob ng Densiara ay may kani-kanilang misyon, ngunit kung pagsasamahin mo sila na maging isang grupo, o gagawin mo ang limang grupo na maging isang grupo mayroon lang silang iisang misyon, at ito ang protektahan nila ang kanilang lugar na Densiara at ang kanilang base camp sa mga gustong sumakop o umangkin sa kanila at ito ang lugar na Chancasia. Sa kabilang dako, pagkabalik ng Kingstern sa base camp nila, pinatawag ni Jax ang apat na grupo at tumungo sila sa headquarters.  Ang limang grupo ay nagpupulong upang mapag-usapan nila ang pagp-plano sa pagpapa-bagsak sa Chancasia. “Blackbullets, paki-track kung nasaang lugar na ang mga taga Chancasia. Piersage, makipag-sama kayo sa Phoenix at paghusayan ninyo ang pag eensayo para sa magaganap na paglalaban kung sakali na sumugod ang mga taga Chancasia. Gunner, hintayin ninyo ang mga bagong armas at ipamigay ito sa mga iba nating ka-miyembro.” Pag-uutos ni Jax sa iba’t-ibang mga grupo. Blackbullets, ang kanilang leader na si Jeris ay inatasan na ang kanyang mga ka-miyembro, si Tevin at Evan ay trinack na kung nasaang lugar na ang mga taga Chancasia. Si Hani at Firenze ay nilinis at pinatulis ang kanilang mga lumang armas. Piersage at Phoenix, ang leader ng Piersage ay si Sean, at ang leader naman ng Phoenix ay si Alex. Ang mga ka-miyembro ni Sean ay sina Liam, Mark, Tristan, at Jayden. At ang mga ka-miyembro naman ni Alex ay sina Patrick, Neil, Jin, at Emily. Ang Gunner, ang kanilang leader na si Micha ay nagpasama kay Vianca upang kunin ang mga armas. Si Princess, Joan, at Divine ay tutulong naman sa pag papamigay ng mga armas. “Gunner, didiretso tayo sa camp field para mag ensayo.” Sabi ni Micha sa Gunner sa maawtoridad na tono. Sa kabilang dako, ang pang-apat at pang-lima na grupo ay kasalukuyang nag eensayo ng puspusan. Samantalang ang Kingstern ay

nakatambay lang sa knailang kwarto sa loob ng campo. “pre, wala bang ibang misyon ngayon? Kating-kati na ang kamay ko na pumatay.” Sabi ni Harry. “ipagpaliban niyo muna ang mga misyon natin, mas mahalaga at mas pagtuonan ninyo ng pansin ang misyon ng buong taga Densiara.” Ani ng kanilang leader na si Jax. “Jax, hiindi ba tayo pupunta sa camp field?” pagtatanong ni Luis kay Jax. “sus! Gusto mo lang makita ang Gunner eh!!” pang-aasar ni Gian kay Luis. Napatingin si Jax sa dalawang nag-aasaran at napailing na lamang. Makalipas ang ilang oras, anv limang grupo ay nagsamasama na sa camp field. Nag ensahe ang limang grupo sa pamamagitan ng paglalaro. Sila ay may kanya-kanyang pekeng baril na may laman na tubig at food coloring. Ang lahat ng grupo ay nakasuot ng putting t-shirt upang makita ang kulay kapag nabaril sila neto. Binansagan nila itong laro na “silent kill”.  Nang paunti ng paunti na lang ang mga natitirang miyembro ay itinigil na nila ang paglalaro. Pinagpahinga sila ni Jax para bukas ay makapag ensahe na ulit sila. Habang nagpapaahinga ang grupong Blackbullets, tinignan ni Jeris ang kanilang laptop na may tracker at napansing malapit na sa Densiara ang mga taga Chancasia. Agad silang tumakbo papunta sa kwarto ng Kingstern at ibinaliata ito. Tinipon lahat ni Jax ang lahat ng mga grupo sa headquarters at pinagplanuhan na nila kung sakaling mas mapaaga pa ang pagsugod o pag-atake ng mga taga Chancasia. Inatasan ni Jax ang gagampanang tungkulin ng bawat miyembro sa magaganap na laban.

kinabukasan Maaga nagising ang lahat para maghanda. Nagsuot silang lahat ng bulletproof na vest. “ayos to ah! Bulletproof! Itesting natin?!!” sabi ni Evan pagkasuot niya neto. “anong testing testing? Kahit naka vest kayo na bulletproof wag na wag kayong magpapabaril kahit kanino.” Sabi ni Jeris sa kanilang lahat. Nagsuot na din silang lahat ng earpiece. Maya maya pa, Nagulantangsila ng biglang may nagpasabog ng Granada malapit sa kanilang base. Dumating ang mga taga Chancasia na handang-handa nang sakupin at patayin ang lahat ng miyembro ng taga Densiara. Nangunguna ang legend ng Chancasia na si Zoe kasama ang kanyang mga alipores na tinatawag na “the Council”. Agad pumwesto ang mga limang grupo at naghanda na para sa laban. Madami ding dinala ang legend ng mga kanyang alipores kaya’t nahirapan din ang limang grupo sa paglaban. Sandali pa lamang na nagaganap ang laban may namatay na agad sa grupong Phoenix na si Emily. Sunod-sunod na namatay ang mga taga Phoenix. Si Alex, Neil, Jin, at Patrick ay namatay agad-agaran dahil sa hindi nila kinaya ang mga taga Chancasia. “sumuko na kayo at unti-unti na ding namamatay ang mga ka-miyembro niyo!”. Sabi ni zoe sa tono ng pang-aasar. Nginisian lang sila ng mga taga Densiara, at tinuloy ang laban. Unti-unti naubod ang mga taga Chancasia at maging ang mga ibang miyembro sa iba’t-ibang grupo ay nabawian na din ng buhay. Sa grupong Peisage, sina Sean, Liam, Mark, at Jayden ang nabawian ng buhay at tanging si Tristan lang ang natira. Sa grupong Blackbullets ay nabawian ng  buhay si Hani at Firenze. Malapit nang matapos ang laban ng taga Chancasia Densiara ng namatay si Divine at Gian. Agad nag apoy ang galit sa grupong Kingstern at Gunner. Nakatatak sa isip nila na ipaghiganti nila ang mga namatay na ka-miyembro. Ang mga natitirang na miyembro ay nagdilang isang Grupo at mas lumakas sila dahil sa kagustuhan na ipaghiganti ang mga namatay na ka-miyembro. Unti-unti nilang inubos ang mga taga Chancasia at maging si Zoe na legend ng Chancasia ay nagawa nilang patayin. Nagawa man nilang patayin ang mga taga Chancasia at ang Densiara’y patuloy na magiging sa kanila, hindi pa rin matatawaran ang mga buhay na nabawian ng dahil sa pagiging sakim ng

mga taga Chancasia. Ngunit, napatunayan ng mga taga Densiara na kung sila ay magkakaisa, mas madadalian sila sa kung ano pa mang misyon o laban ang kanilang mararanasan. At diyan nagtatapos ang kuwento ng “ang labindalawa”. Labintatlong mga namatay at labindalawa na nabuhay at patuloy na mamumuhay sa loob ng Densiara.

Mga tula na Nilikha ni Laurence Idano

HIMIG NG KATOTOHANAN

laban sa droga maraming namamatay.

Kahit pa inoente ay nadadamay.

Kahot pa bata sumasa kabilsng buhay.

Pinapatay sa kanikanilang bahay.

Kahit pa paslitnasisira ang buhay.

Dahil lang sa illegal na hanap buhay.

Na pinapatay ng maruruming kamay.

Para baon ng  anak ay mabigay.

Dumarami ang bilang ng namamatay.

Kahit hindi pumalag pinapatay.

Magulang na minahal nilang tunay.

Pagpatay na ginawang hanap buhay.

Kapalit bg addict na mapatay.

Mga kaawaawang naka handusay.

Kayat hadlangan natin ang pagpatay.

NANGANGANIB NA KAPALIGIRRAN

ating kapaligiran atig ingatan.

Ayusin ang gulo sa kapalaigiran.

Linisin ang bawat kasuloksulukan.

Ating pagtaniman mga kabundukan.

Nalalason na ang atig kspaligiran.

Nangingitim na ang ating kalangitan.

Dahil lang sa basurang nagliliparan.

Alagaan natin ang atig tahanan.

Umiiyak na ang ating inang bayan.

Dahilan ng ating mga kasalanan.

Nasisira ang ating kabundukan.

Dahil sa illegal na minahan.

At nga hayop na nagsisiubusan.

Dahil silay ginagawang kabuhayan.

Kayat atin na itong pagtigilan.

Upang masagip pa ang kapaligiran.

ILAW

Wika nga ni dr. Jose rizal ang kabataan ang pagasa ng bayan.

Ngunit nagig kabaliktaran ang mensahe ng kasabihan.

Bakit ang kabataan ay nalapit sa kasamaan.

Mga kabataan na dapat nagaaral.

Ngayon ay namumulot na lamang ng bakal.

Para silay may makain sa almusal.

Mga kaawaawang bata di manalang tinugunan pansin.

Para silay makapagtapos din.

Para makamit ang kanilang mithiin.

Upang mga pangarap nila ay makamit.

Upang makabili sila ng gusto nilang damit.

Makabili ng mamahalig gamit.

Mga nakakaawang bata na dapat na hawak ay libro.

Mga kaawaawang kabataan di manalang nakapagalaro.

Ngayon ang hawak na lamang ay sako.

Habang sila sy naglalakad sa may batyo.

Dahil inuuna ang kanilang tiyan na kumukulo.

AKING TERITROYO

o aking bayang Sinilangan.

Bayang mahusay kahit saan.

Maasahan sa pakijipagtulungan.

Mahusay sa pakikipagkalakalan.

Malalaks ang kalooban.

Ipinaiiral ang katapangan.

Sapagkat walang sino mang inuurungan.

Kahit sino pa mang kalaban.

Mahusay sa pakikipag kaibigan.

Kahit sa ano pa mang larangan.

Kailan man hindi nag pakita ng kayabangan.

Subalit kami ay makdiyos.

Kami ay makatao.

At pagiging makabayan.

Handang makipaglaban para sa bayan.

Kayat wag bibitiw sa isat isa tayoy samasama.

NAIS KONG MAGING

Nais kong makatapos ng kolehiyo.

Para akoy tumulong sa magulang ko.

Upang akoy makatulong sa kapwa ko.

Sa nangangailangan sa tulong ko.

Pag bubutihin ko ang pag aaral ko.

Upang akoy maging magandang ehemplo.

Para maging inspirasyon sa inyo.

Para pagharap noyo sa suliranin niyo.

Mag karoon ako ng magandang trbaho.

Para mapagtapos ko ang kapatid ko.

Magkaroon ng kapayapaan sa mundo.

Maging malinis ang kapaligiran ko.

At makatulong sa mga kaibigan ko.

Umass kayog maging tulong ako.

Gagawin ko kayong parang aking amo.

Upang kayo ay mapaglingkuran ko.

Ang sanaysa ni Laurence Idano

HIMIG NG KATOTOHAN

,bakit maramung mga namanataybdahil lang sa droga? Bakit di nalang natinsolusyunan ang atong problema tigilan na ang illegal ns hanap buhay na ang kapalit ay buhay daholan ng illegal na hanap buhaymarami nang namamataydahil sa oplan tokhangna ipinatupadna ipinatupad ang droga na ipinagbabawal na msy ibat-ibang  kasangkapan ipinagbabawal na gamot na may kakaibang epekto sa kalusugan nagsimula ang sunuod sunod na patayan ng maupo si pangulong rodrigo duterte ang siyang nagpatupad ng oplan tokhang  kunh saan marami ang sumuko marami na rin ang pinapatay na riding in tandem mga controversial na pagpatay ng mga police sa kabataan mga kabataang wlang walang man lamang kasalanan problema na dapatna nating solusyunan upang mayigil na ang illegal na patayan.

Ang Maiklng Kwento ni Laurence Idano

  

ANG KWENTO NI LUIS BANGIS

noong unang panahon. May isang bantog na lalaki sa bayan ng malolos siya ay si luis na binansagang luis bangis. Si luis ay tinuturing na bayani da kanilang bayan sapagkat marami na siyang naipamalas sa larangan ng pagiging bayani at marami na siyang naligtas . Nakitaan na siya ng katapangan nang siya tatlong taong gulang pa lamang nang magapi niya ang isang dabuhalang ahas na may habang apat na metro gamit ang tali at ibinitin niya ito. At nawala ang naglalakihang ahas sa kanilang bayan. At noong siya ay walong taong gulang pa lamang ay nakapatay ng isang malaking oso na nanginginain sa sa gubat ng kanilang bayan . Nagapi niya ito gamit ang isang irak na matulis inuwi niya ang ulo nito. Si luis ay isang mahirap sapagkat sila ay lugmok sa kahirapan kayat  di siya nakapagtapos ng pag aaral . Ang ama ni luis ay si mang thomas si mang thomas si mang Thomas ay isang magsasakang uugog ugod dahilan ng katandaan. At ang ina naman ni luis ay si si aling maria. Anak tumigil ka na sa mga taong di mo naman kaano ano baka kung ano pa ano pa ang mangtari sayo. Ina paano na ang  mva nangangailangan ng tulong ko . Tumigil ang usapan ng mag ina ng dumating ang kaibigan ni luos na si juan. Si ay kababta ni luis  sapagkat mayroon umabong higanteng baghihimagsik sa bayan agad na rumespunde si luis at ito nga ay kanyang nagapi  ngunit siya ay bahagyang nasugatan . Mabuti nalang at dating manggagamot ssa kanilang  bayan si mang  thomas  tumigil umano ito dahil sa maling pag bigay   ng gamot nito sa kanyang pasiyente. Katat  siya ay naging mag sasaka  araw araw niyang kasama si luis sa sakahan para tumulong sa kanyang am. Isang araw may isang babae na munyik nang mahulog sa ilog na napa kalalim ito ay sinagip ni luis at sa pagsagip ni luis sa babae ay nahulog ang loob ni luis sa nakakabighanibh ganda ni maria. Inalam ni luis ang ngalan nung babae . Halos di makatulog si luis sa bakakabighaning ganda ni maria ngunit hindi alam ni luis na may natatangi ting pagyingin si maria sa kanya .kaya mula nung araw na iyon ay naglakas loob si luis na ligawan si matia at hindi naman siya binogo nito nagtagal ang relasyon nila ng apat  na taon bago sila mag isang dib dib  sa harap ng altar ngunit may nag iisa silang suliranin ang pagtulong ni luis  sa mamamayan ng malolos . Maraming beses na sila nagtatalo dahilan ng pagtylong ni luis sa mga tao . Isang gabi ay inatake sa puso si aling maria na ina ni luis sa kanilang bahay tumangis ng tumangis si luis dahilan ng pag kamatay ng kanyang  ina . Ganoon din ang kanyang ama na si mang thomas na tila hindi na maka usap. Makalipas ang isang linggo ay nalibing na ang labi ni along maria . Sa sobrang lungkot ni mang thomas ay hindi na ito nagising sa kanyang pagtulog matapos ring malibing ang labi ni mang thomas . Makalipas ang dalawang araw  ay may dumating na babae . Na nag mamakaawang  iligtas ang kanyang apo na  nasa panganib. Ngunit  tumangi si luis na tulungan ang apo ng matandang babae sapagkat  nangako umano siya na hindi na siya muling tutulong sa mfa tao para sa katahimikan ng kaluluwa ni along maria . Nagmamakaawa ang matandang babae na bibigyan sita nito ng salapi ngunit tumanggi si luis hindi binabayaean ang serbisyo ko  wika nu luis tumangis ang matandang babae kayat tinulungan na lamang ni luis ang apo nito . Matapos tulungan ni luis ang apo nito . Pagdating sa kanilang tahanan ay nakita niya ang isang malaking certificate na may nakasulat na scholarship  hanngang kolehiyo natuwa si luis sa nakita agad niyang tinawag ang kanyang asawa natuwa rin ito sa nakita . Makalipas ang isang dekada ay nakapagtapos ito bilang abogado kaya naiahon niya ang kanyang pamilya